FRANJE-LOOS EROTISCH

Kort geleden kwam ik Darran Slater tegen, een kunstschilder uit Groot-Brittanië. Zijn acryl-schilderijen spraken me ogenblikkelijk aan door hun directheid, zonder in gevoelloosheid te vervallen. Dit is mooi-erotisch!

Darran's werk is te zien in verschillende galleries in Engeland en hij verkoopt de laatste tijd schilderijen over heel de wereld.

Eerlijke en franje-loze kunstwerken, en misschien juist daarom van zoveel schoonheid en sensualiteit. Ook de titels van de schilderijen ademen dezelfde directheid als het werk zelf.

.

(PLEASURE)

(LUST)

(MAN ON MAN)

(IN SAFE HANDS)

(INTIMATE)

Deze schilderijen zijn hier geplaatst met toestemming van Darran. Meer van zijn werk kun je bekijken op zijn website Urban-Arts, die je kunt aanklikken in de rechter kolom onder de 'Links'.

ZELF-HERINRICHTING

Een gedachtengang van enige jaren geleden...

ZELF-HERINRICHTINGS-BESLUIT:

Ik benoem mezelf tot beschermd natuurgebied. Het gaat om een uniek gebied dat rijk is aan verschillende landschappen en vele karakters, variërend van lieflijk en vriendelijk tot ruig en onherbergzaam. Bescherming van het gebied is noodzakelijk. Voorheen banjerde iedereen er maar rond en liet troep, vernielingen en beschadigingen achter. Dat heeft het gebied in haar totaal geen goed gedaan.

Na een periode van rust en bezinning, gedurende welke tijd dit natuurgebied zich voldoende hoopt te kunnen herstellen, zal er waarschijnlijk aan enkele personen weer toegang verleend kunnen worden. Het zal echter gaan om een select publiek; mensen die bewezen hebben het natuurgebied in al haar verschijningsvormen een warm hart toe te dragen. Respect en openheid zijn absolute vereisten. Bij goed gedrag is het zelfs mogelijk een gedetailleerde kaart van het gebied te verkrijgen, opdat de rijkdom van het domein in al haar eerlijkheid voor de bezoeker tot haar recht kan komen. Ook kan het mogelijk zijn dat bepaalde personen slechts een deel van het natuurgebied mogen bezoeken.

Wanneer er een persoon beroepshalve het terrein moet betreden, bijvoorbeeld om iets te bestuderen of repareren, dan is dat natuurlijk mogelijk, mits de betreffende persoon zich van tevoren indentificeert. Personen die zich onrechtmatig toegang tot het beschermde gebied verschaffen, zullen streng gestraft worden. Bovendien is het onvoorbereid betreden van het natuurgebied ten zeerste af te raden. Op sommige verraderlijke plekken is namelijk sprake van drijfzand, valkuilen, steile kliffen en diepe ravijnen, waarvan de waarschuwingsborden expres zijn verwijderd. Onwelkome indringers spelen derhalve met hun leven.

Het natuurgebied zelf hoopt zich inmiddels in vrijheid te kunnen ontplooien tot het natuurlijke landschap waartoe zij oorsponkelijk bedoeld was.

SCREAM

Ja, hoor eens....

Soms is er écht niets aan te doen!

DRAMATISCH EN ZOET

Dramatische en ook zoete sensualiteit in de schilderijen van de Franse schilder William-Adolphe Bouguereau (1825-1905)....

Ik kan het wel waarderen op een GOED moment.

Het gezicht en de lichaamstaal van Psyche spreken inspirerende boekdelen, tijdens haar 'abduction'...

.

(Abduction of Psyche)

(Nymphs and Satyr)

(Baigneuse)

(Dante & Virgil in hell)

(Elegy)

(Biblis)

SHOOTING MYSELF!

ROOD

Hij weet wel...
over het mes
van zijn liefde,
en de sneden
van de leegte.

Raak me daar, lief,
alléén daar…

Vluchtig likken,
nooit meer
en telkens weer.
Jij,
bitterzoet.

Liefdesbloed.

ABSOLUTE VRIJHEID (ultimate freedom)

En dan...bestaat de absolute vrijheid in het schijnbare tegendeel.

DUS IK DACHT...

"Zal ik met je mee naar boven gaan?" vroeg de kennis.
"Nee," zei ik.
"Waarom niet?" vroeg hij.
"Omdat ik alleen naar boven wil."
"Maar het was toch gezellig vanavond," zei hij, "met praten enzo... Dus ik dacht..."

KANT

De minnaar ziet met gloeiblikken
ergens bovenaan mijn rechter dij
het donkerbruine randje kant
(ik doe nog nonchalant…).
‘Laat me je bekijken’

Lichte buiging van zijn arm.
Hand en vingers tasten traag
(maar gestaag…)
naar strookje lichte vrouwenhuid
(aan de rand van ’t kant).

Dit is het sidderende moment
op de grens van ja en nee.
Wordt het erop of eronder
met zijn hand en het kant
op mijn dij?
(en met mij?).

DE BLAUWE VROUW

De muren en het dak van haar huis houden zich angstvallig aan elkaar vast. Kreunend vanuit de kieren en piepend vanuit de hoeken. De vrouw dwaalt naakt en glanzend door de kamers van het huis. Bladeren plakken aan haar vochtige huid, dwarrelen neer aan haar voeten op plekken waar ze langzaam opdroogt. Erfenis van haar nacht in het woud, waar ze danste met de Duivel zelf. Schaamteloos. Een herinnering vol voldoening. En het onbevreesde flirten met alle wolven van de nacht, waarvan ze alleen de gele ogen had zien fonkelen. Kom maar! Ze voelt nog koel mos onder haar blote voeten, hoewel ze weet dat het piepen bij elke stap die ze in de kamers zet, afkomstig is van de houten planken. Er zitten nog grassprietjes tussen haar tenen. Ze schudt honderd-en-twee vergeet-me-nietjes uit haar blauwe haar en opent het zolderraam om de langzaam zakkende maan te kunnen zien, zonder glas ertussen. Bleek-geel licht valt in een vierkant op haar lijf. Met violette ogen kijkt ze naar de volle nacht-bol. Vriendin. Tot morgen! Tot morgennacht! Dalen, dalen, de zoldertrap weer af. Huis. Thuis. En toch zo’n vreemd oord. Ze ziet de kamers stuk voor stuk voor het eerst. Telkens opnieuw. De Kamer van Pijn, zo vertrouwd bijna, maar toch nieuw en niet meer zó vreeswekkend. De Kamer van Plezier, waar alles oranje is en waar de ramen wijd open kunnen, waardoor alle glinsterende en rinkelende versiersels bewegen in het binnenstromende briesje. Slingers! Ze zal nog slingers ophangen hier. De Kamer van Twijfel, waarvan de vloer láng niet waterpas is, en de wanden niet loodrecht. En dan de Keuken, de Keuken… Haar diepste domein, waar altijd een ketel op het vuur staat voor wie er eventueel ook langs zou kunnen komen…als het mag. De vrouw roert negen maal opdat het brouwsel zijn kracht zal behouden. Betovering op het Vuur. De Kamer vol Boeken, waar ze nooit leest, want de woorden en zinnen zijn er tóch al, maar waar ze wel altijd rustig wordt. Even vertoeven… En als ze heel, héél stil is, stil genoeg, dan hoort ze de boeken fluisteren en zuchten over alle gedachten en verhalen die ze herbergen en beetje bij beetje prijsgeven aan de goede verstaanster. Ze dwaalt door de Lange Gang. Die is behekst, want ze hoort daar altijd voetstappen klinken, alsof er iemand de trap opkomt. Wie?! Bonzende hartslag. Kloppende slapen. Maar er is niemand. Kaarsen branden. Altijd als ze thuis komt. Dat doet het huis zélf. Voor haar. Glimlach. Reflectie. Een spoor van gevallen bladeren heeft ze achtergelaten tijdens het dwalen. Tijdens het laatste drinken van de nacht. Haar huid is weer van koper. Ogen diep paars. Mond nachtrood. De maan gaat onder. Ze gaat naar de Kamer van Slaap, want het begint bijna licht te worden. Tijd voor de droom van de dag, het doezelen, het soezen. Het zacht meedeinen op de bewegingen van de slaperige illusies. Slaap zacht. Slaap zacht. Tot morgennacht!